Jest czwartek, 19 maja 2022 roku, w samo południe dostaję SMS od Piotra: 

Dzień dobry. Chciałem tylko bardzo podziękować, ponieważ wczoraj napisałem ostatnią maturę i oficjalnie skończyłem liceum, co raczej nie byłoby bez Pani możliwe. Tak że bardzo, bardzo dziękuję.  

To, co wydarzyło się rok wcześniej, opisuje jego mama: 

Pamiętam ten dzień — odbieram telefon i słyszę cichutki, wystraszony dziewczęcy głos: 

— Piotrek chce sobie coś zrobić. Powiedział, że się zabije, że nie chce żyć. 

Mój syn się zabije… — jak echo powtarzam słowa. 

Szybka analiza. Tak — jest smutny. Tak — nie rozmawia ze mną. Tak — nie wychodzi z pokoju, nie chce spotykać się ze znajomymi. Często widzę, że płakał. Ma zaburzenia snu. Zaburzenia odżywiania. Odrzuca moje próby pomocy. W szkole — wyniki ma bardzo dobre, ale nie ma w nim radości, satysfakcji z nauki, zainteresowania, ciekawości. Depresja — widzę to, ale nie potrafię pomóc.  

Jest ze znajomymi nad jeziorem. Żyje. Idziemy na długi spacer. 

— Mamo, ja nie chcę żyć. Nienawidzę siebie.. 

— Synku, słyszę Cię… — dobieram słowa powoli. — Tak bardzo chcę Ci pomóc. Tylko nie potrafię. 

Wszystko we mnie drży. Czuję lęk, bezradność, smutek. 

— Potrzebuję terapii. — Usłyszałam. 

Cisza, długie tygodnie ciszy.  

Piotrek zaczyna psychoterapię.  

Ja również wracam do swojej psychoterapeutki.  

Nadal cisza.  

Czasami słyszę: „Zostaw mnie”, „Nie chcę z tobą rozmawiać”, „Zmarnowałaś mi życie”.  

Czekam, po prostu jestem. 

Czasami pozwala się przytulić. 

Mówię jedynie „Jestem”. Nic więcej nie potrafię powiedzieć.  

Czuję, że coś się zmienia. Zaczyna zauważać siebie, uważniać siebie. Jest silniejszy. Staje się obecny. Czuję też zmianę w sobie — przestaję się bać swoich emocji. Przestaję się bać jego emocji. Słyszę i widzę syna z całym jego bólem. Otwieram się na jego cierpienie, smutek, złość, lęk.  

Po prostu jestem, ucząc się syna od nowa. Widzę go w całości. Zaczynam mówić też o swoich lękach, potrzebach, obawach. Słyszę syna i jestem usłyszana. Ufam temu, co widzę, co czuję. Piotrek też zaczyna czuć. Jesteśmy obecni w relacji. 

Dzisiaj, maj 2023, Piotr jest po pierwszym roku studiów za granicą. Robi to, co lubi. Podsumowując to, czego doświadczył na terapii, napisał: 

Uważam, że najcenniejszym efektem, jaki miała dla mnie terapia, jest zrozumienie siebie i mojego otoczenia. Mogłem zrozumieć, z czym się wiążą oraz co znaczą moje reakcje w danych sytuacjach. Dzięki temu jestem w stanie odpowiednio reagować na swoje uczucia i przekształcać je w sposób, który nie będzie szkodzić ani mnie, ani nikomu blisko mnie. Pozwoliło mi to również wypracować mechanizmy, które ułatwiają mi codzienne funkcjonowanie. 

Proces pomógł mi pogodzić się z pewnymi wydarzeniami oraz być bardziej świadomym siebie, swoich potrzeb oraz emocji.

————————————————————————————-

Czas nastoletni to czas zmagań. Dziecka ze sobą, dziecka z nami, nas z dzieckiem.

To czas wyzwań bo nikt nas nie przygotował na ten czas i nadal dość mało wiemy o tym jak działa mózg nastolatka, co dzieje się w ciele, jak to wszystko wpływa na siebie.

Kiedy pojawiają się trudności zwykle panikujemy i szukamy problemu w sobie lub w dziecku – a to nie jest tak! Dziecko nam się nie popsuło! Po prostu wchodzicie w nowy czas. 

Wasza relacja się zmienia!
I co ważne – żeby się porozumieć warto się zrozumieć!

Dlatego z gronem ekspertów przygotowaliśmy książkę dla rodziców, nauczycieli i wychowawców, która pomoże zrozumieć co się dzieje w głowie młodego dorosłego, w jego emocjach, w jego przeżywaniu po to, by rozumiejąc łatwiej było odłożyć oceny, pretensje i zarzuty i budować relację opartą na szacunku i współpracy. 

Książkę możesz zamówić z dedykacją, na mojej stronie tutaj:

https://agnieszkakozak.pl/produkt/nastolatek-potrzebuje-wsparcia/

A znajdziesz w niej takie treści:

Lęk przed odrzuceniem
Samotność, która otula lękiem

Niestabilne poczucie własnej wartości
Poczucie wartości, samoocena i kompleksy

Zakochanie i bezpieczne więzi
Więź jako emocjonalny priorytet

Ataki złości
Złość – nielubiana emocja

Telefon gry i świat internetu
Atrakcyjność świata wirtualnego

Samookaleczenia
Ból psychiczny przerwany bólem fizycznym

Depresja
Zdążyć przed śmiercią

Brak motywacji do nauki
Aktualny stan szkoły a potrzeby ucznia

Nieodpowiedzialność nastolatka
Odpowiedzialność jako odpowiedź na to co ważne

Oraz wiele przykładów, podpowiedzi, wskazówek jak rozmawiać, jak towarzyszyć, jak być po stronie swojego dziecka!