Co oznacza szanować siebie?

Szanować siebie to być ze sobą szczerym, gotowym na przyjęcie tego, co się we mnie dzieje, bez oceniania, bez tłumienia i wypierania tego, co mogłoby wydawać się zbędne, niepasujące do czyjegoś obrazka, nieodpowiednie dla kogoś z boku. Kochać w sobie wszystkie najdrobniejsze części  – bo one są mną i tworzą mnie, bez nich nie jestem sobą. A przecież chodzi o mnie całego, bo tylko cały jestem kompletny i wystarczający i tylko wtedy mogę być bliski i być blisko. 

Szanować siebie to rozumieć. Zrozumieć to spotkać się z tym, co we mnie żywe, bez działania mającego zmienić to, co się we mnie dzieje i to, jak czuję, bo co ludzie powiedzą… Zrozumieć to zobaczyć życie w sobie, które domaga się realizacji, wzrostu i uznania. Ten wzrost pozwala na wymianę i tworzenie więzi. 

Szanować siebie to umieć siebie utulić. Utulić każdy smutek, żal, każdy ból w sobie. Utulić, nie uciekając od tego, co trudne, być przy sobie, być dla siebie dobrym opiekuńczym dorosłym. Dorosłym, który potrafi być wspierającym towarzyszem z empatią w sercu dla bólu, który dawniej był za duży, zbyt trudny dla małego, bezbronnego dziecka. Dorosłym, który potrafi być po swojej stronie i daje bezpieczeństwo swojemu wewnętrznemu dziecku…

Szanować siebie to przyjąć to, kim się jest. Przyjąć siebie bez krytyki, ocen, wyrzutów i zarzutów, z wyrozumiałością i ciepłem, miłością niestawiającą warunków. Z akceptacją, która pozwala na to, by moje „jestem” mogło być dzisiaj ważne i widziane…

Więcej o bliskości i szacunku do siebie przeczytasz w książce: Mądra bliskość – możesz ją kupić z dedykacją dla siebie lub kogoś bliskiego Tobie 🙂